คิดดีทำดีวิถีธรรมแห่งชีวิต

ถ้าเรารักใครสักคนเราต้องรู้จักคำว่า"อดทน" จริงหรือว่า การอดทนมันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับทุกๆเรื่องๆ แต่สำหรับความรักมันอาจจะไม่เสมอไปความรักเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากกว่า ที่เราจะใช้คำว่าอดทน หลายๆคู่อาจจะบอกกันว่าเราอยู่กันได้เพราะว่าอดทน แล้วทำไมคู่ของเขาพวกนั้นไม่คิดล่ะถ้าวันหนึ่งความอดทนนั้นสิ้นสุดลงเขาก็จะ ไม่สามารถอยู่กันได้ ทำไมเขาไม่กำจัดคำว่าอดทนนั้นออกไป และหาสาเหตุว่าทำไมเราต้องอดทนด้วย ทำไมเราไม่อยู่กันด้วยความรู้สึกที่เราต้องการ ความรุ้สึกที่เราเป็นอยู่ ความรุ้สึกที่เรา

ขอบคุณ…ความคิดที่ช่วยให้เราได้ใช้อวัยวะที่ชื่อ “สมอง” บ่อยๆแม้บางครั้ง…ที่ความคิดจะมีมากเกินไปจน “ล้น”แต่หลายครั้ง…ที่เราหยุดทำเรื่องไร้สาระได้ก็เพราะสิ่งๆ นี้ห้ามเอาไว้ขอบคุณ…ความฝัน ที่ช่วยทำให้เกิดสิ่งดีๆ ขึ้นมา เพราะเราอยากเห็นมันกลายเป็นความจริง และบางครั้งอีกเหมือนกันที่มันก็สอนให้เราเข้าใจด้วย ว่า “ความฝัน” บางอย่าง เป็นได้แค่ “ความฝัน” เปลี่ยนเป็นความจริงไม่ได้

ขอบคุณ…ความจริง ที่ทำให้รู้สึกได้ว่า ตัวเองยังยืนอยู่บนโลก ขอบคุณ…ความทุกข์ ที่บอกอะไรเราได้อย่างตรงไปตรงมา ไม่เหมือนกับ…ความสุข ที่บางทีก็ทำให้เราหลงเพลิดเพลินจนลืมพิจารณาตัวเอง ขอบคุณ…ความรัก ที่ทำให้จิตใจเราอ่อนโยน ไม่แข็งกระด้าง
รู้จักการให้ และ เสียสละ แม้ว่าความรักในระหว่างคนสองคนนั้น จะต้องมีคนหนึ่งที่รักมากกว่า…อยู่เสมอ…ขอบคุณ…ความหลง
ที่บอกให้เรารู้ว่า ยังมีอีกคำที่คนชอบเข้าใจผิด ว่าเป็น…ความรัก ขอบคุณ…ความแตกต่าง ที่ทำให้โลกนี้สวยงาม และไม่น่าเบื่อ
การยอมรับความแตกต่างของเรากับคนอื่น จะทำให้ประตูของมิตรภาพ…เปิดออกตลอดเวลา โลก…คือห้องเรียนห้องใหญ่ที่สุดเท่าที่ฉันได้เคยเรียนมา และเป็นที่แห่งเดียวก็ว่าได้ที่คนเรียนกับคนให้คะแนน คือคนๆ เดียวกัน …นั่นคือ ตัวเราเอง…

ในมุม มืดเราอาจจะมีศัตรูที่มองไม่เห็น ที่จ้องจะทำลายเราได้ทุกเมื่อ ถ้าหากเรามีศัตรู เพราะฉะนั้นจงหลีกเลี่ยงการมีศัตรู มีเพื่อนที่ดีนับร้อยนับพันคน กับมีศัตรูเพียงคนเดียว ศัตรูเพียงคนเดียวอาจจะนำความหายนะมาสู่ตัวเราและครอบครัวเราได้ พยายามสร้างมิตรไว้ทุกหนทุกแห่งที่เราไปไม่ว่าใกล้หรือไกล ทุกคนในโลกนี้ไม่มีใครดีไปหมด มีทั้งส่วนที่ดีและไม่ดี ถ้าเรามองในด้านดี ทุกคนก็สามารถเป็นมิตรกับเราได้ จงหลีกเลี่ยงการขัดแย้ง การทะเลาะหรือมีเรื่องอะไรกับใคร ถ้ามีเมื่อไหร่ นั่นก็คือการเริ่มต้นสร้างศัตรู..

เสียดายความรู้สึกดีดีๆ ที่มีให้ กับคนที่ เขาไม่ค่อยแคร์ความรู้สึก... บางครั้งมันก็เปล่าประโยชน์ ที่เราจะเดินหน้าต่อไป ในเมื่อความรู้สึกดีที่มีให้นั้นเขามอง เป็นของตลก มันก็ไม่ต่างอะไรกับการปลูกต้นไม้สักต้น ที่เราลงมือปลูกด้วยความเอาใจใส่ดูแลถนุถนอม รดน้ำทุกเช้าเย็น ต้นไม้ก็ค่อยๆเจริญเติบโตเราเฝ้ามองอย่างมีความสุข จู่ๆต้นไม้ที่เราปลูกนั้นใบก็เริ่มเหี่ยวเฉาลง อาจจะเป็นเพราะเราอาจจะให้น้ำให้ปุ๋ย
มากเกินไป ต้นไม้ต้นนั้น ก็ค่อยเหี่ยวเฉาลง เรื่อยๆ แล้วก็ค่อยตายลง อยู่ที่เราจะเหลือความทรงจำ กับต้นไม้ที่ตายแล้ว หรือเราจะถอนต้นไม้ต้นนั้นทิ้งไป...ให้ลืมไปเสีย....ไม่ต้องเสียเวลาคิดถึงอีกต่อไป...แม้จะฝืนความรู้สึกอยู่บ้างก็ต้องทำใจ..